Mannelijkheid
2 mei 2018 - Okahandja, Namibië
Een paar dagen geleden hadden we een probleem, een lekke band midden in etosha, waar onder andere the big five te vinden is. We reden op de laatste lucht door naar een hotel. Hier kibbelde Zillah en ik al snel als een getrouwd met 35 jaar ervaring. Beide wisten we het beter hoe we een band moesten verwisselen, iets wat we beide nog nooit hadden gedaan. Al snel werden we te hulp geschoten door een mesewerker van het hotel, heel fijn, maar mijn mannelijkheid was aangetast.
Dan vannacht, ik werd wakker om een uur of drie met heel veel dorst. Ik wilde zachtjes de tent uit kriipen waarna een harde knal volgde. De tent had het begeven en we waren beide gelijk klaar wakker. De krappe 2x1,20 werd een nog krappere 1x1,20. Ik was hierdoor klaar wakker en besloot om voor een nachtelijke Duik te gaan.
Een paar uur later constateerde we tot mijn schrik en mijn blijdschap iets waar ik stiekem op hoopte. Nog een lekke band! Als een geolied formule 1 team werd deze verwisseld. Mijn mannelijkheid was weer hersteld en we reden naar de bestemming voor vandaag. Waterberg, een plateau achtige berg die we heel graag wilde beklimmen.
We betaalde de entree en liepen het pad omhoog. Maar eerlijk, als dit een pad had moeten zijn, is een vork een steelpan. Overal lagen stenen en binnen de kortste keren was het klimmen geblazen. De enige markering die we hadden waren witte voetjes geverfd op de bruine stenen. Op onze slippers liepen we naar boven. Voeten neerzetten en steun pakken met onze handen, telkens opnieuw. We maakte snel hoogte en zagen kleine leuke diertjes. De laatste meters waren zwaarder. Ik zette mijn voeten weer neer en pakte een rots vast. Uit het niets werd er geluid gemaakt dat klonk als een tuinslang dat over stenen werd getrokken. Ik zag een grijze slang op de steen liggen een paar centimeter van waar mijn hand net nog had gezeten. Ik maakte een geluid wat niet goed was voor mijn mannelijkheid en deed een paar passen terug.
Na even gewacht te hebben liepen we de laatste meters omhoog waar het doodstil was, de wind niet waaide en we even helemaal alleen waren. Na een paar foto’s gemaakt te hebben liepen we weer naar beneden. Onze vriend zagen we weer, een goede 1,5-2 meter in lengte en niet dikker dan een tuinslang. We begroette hem en liepen snel maar voorzichtig verder naar beneden waar we een hertje van heel dichtbij hebben mogen zien.
Ik denk niet dat wij nog normale dagen gaan hebben hier.
Veel spontaan plezier saampjes.
Zie verlangend uit naar je volgend verhaal. EN fotoos
Geniet nog van jullie laatste dagen en groetjes aan Zil! X
Jullie hebben een avontuurlijke reis.
Geniet nog een paar dagen en kom veilig terug.
Groetjes van Gerda