Geen picknick

Aaah zaterdag, normaal een hele hectische dag. Op vrijdag meestal de kroeg in en de dag erna toch weer vroeg op voor korfbal of andere dingen. Deze liggen voor mij nu even stil. Wat heet, de hele wereld ligt voor mij nu stil nu ik al een paar dagen geen telefoon heb. Hierdoor krijg ik niks mee wat lastig is en soms ook vervelend. Voor nu is het goed. Zillah en ik hebben gisteren een paar Oostenrijkers ontmoet en hebben onze reis samengevat. Conclusie, het is geweldig. Door de manier van reizen zijn we vrijer dan ooit, we plannen niks en hoeven niks. Zorgt wel voor spannende momenten, zoals op de laatste liter een dorp inrijden om te kunnen tanken, meer pinautomaten tegenkomen die onze kaart niet accepteren dan wel, een band waar vermoedelijk Eem gaatje inzit en die we om de paar honderd km moeten controleren, de straatverkopers die liever hun hand breken tussen de deur dan zonder verkoop teruggaan. We zijn op onszelf aangewezen en moeten alles zelf oplossen. En geloof het of niet het lukt en we hebben schitterende momenten ervoor terug gekregen. Zo slapen we elke nacht onder de sterren, de geluiden van de krekels en dieren geluiden die we beide niet kennen. Zijn we head first van een duin afgegaan en hebben gigantisch veel Zeehonden gezien bij cape cross. Zeker dit laatste is een bijzondere plek, we kwamen aan, stapte uit en kregen een gigantische klap van de stank. Na hieraan gewend te zijn zagen we tienduizenden zeehonden zonnen, zwemmen schreeuwen en dood zijn. De picknick plek gemaakt voor toeristen was overgenomen door de zeehonden. Op de loopbrug lagen kadavers, onder de brug lagen zeehonden de schrokken en te schreeuwen. Hoe dit ecosysteem in stand blijft...... we reden weg, het heerlijke landschap tegemoet en het duurde weer even tot we wat tegen elkaar konden zeggen.