Drempel

Als je gaat reizen moet je over meerdere drempels stappen. (Gatverdamme, ga nou niet doen alsof je zoveel wijzer bent omdat je eventjes het land uit bent). Goed ik hou me in, maar alsnog. Een paar stappen zijn belangrijk. De beslissing om weg te gaan, het boeken van de vliegtickets en het door de douane gaan. Als je dat hebt gedaan is er geen weg meer terug en moet je het zelf uitvogelen.

Deze week heb ik nog een drempel genomen, waar het 'geen weg meer terug' heel letterlijk is. Om bij het begin te beginnen belde ik met mn moeder en vertelde over een klein probleempje met mn creditcard. Met behulp van haar was het zo opgelost en ik sloot af met,mooi, nu kan ik uit een vliegtuig springen. Want jaja, ik ging skydiven. M'n moeder dacht dat ik het over indoorskydiven had en was toch niet zo heel blij met het idee.

Afgelopen woensdag liep ik vol vertrouwen in m'n ananas shirt het kantoor binnen van gold coast skydiving. Ik dacht, mocht het niet goed gaan, hebben we tenminste nog ananassap. Ik werd voorgesteld aan Alex. Hij zei dat ik alleen maar hoefde te genieten en dat hij al het moeilijke werk zou doen.

In het vliegtuig zag ik met nog 4 andere gespannen gezichtjes die deze stunt voor het eerst zouden gaan uithalen. Ik was de enige die kon lachen, want de rest was redelijk wit weggetrokken. Ergens verwachtte ik dat ik het in m'n broek zou doen. Maar het voelde veilig en ik was zelfverzekerd.

Uiteindelijk aangekomen op de juiste hoogte ging het snel. De eerste twee verdwenen in de lucht. Toen was het mijn beurt. 'Okay Gaimco, sit at the edge of the plane'. Alle spanning die ik eerst niet had was er opeens. Maar goed, ik ging zitten en mijn benen bungelde een halve seconde in de wind. Alex duwde ons het vliegtuig uit waarna ik alles voelde en alleen maar kon schreeuwen. De snelheid waarmee we naar beneden vielen is niet te beschrijven,maar zo geweldig.

Het beste waren de wolken waar we doorheen vielen. Het ene moment zie je niks, waarna je de hele gold coast kan zien. De parachute klapte open en ik wist het. Dit is het beste wat ik ooit heb gedaan. Alex liet mij nog even zelf vliegen waarna hij begon te stunten. Eenmaal op de grond bleef ik maar lachen. Ik kreeg een USB met foto's en video's, die samen zit bij mijn andere 4 geheugenkaarten met heerlijke herinneringen van de afgelopen weken.