De manke man
1 december 2016 - Krong Stueng Saen, Cambodja
De man kwam aan in het dorp. Hij liep mank en had een lelijk groot litteken dat zijn hele linker kant van zijn gezicht bedekte. Zijn oog viel op de mooiste vrouwelijke verschijning van Cambodja. Verwonderd van haar schoonheid keek hij rond om ervoor te zorgen dat iedereen haar zag. Echter verloor hij haar hierdoor uit het oog. Hij liep rond in het dorp zoekende naar dé vrouw en kwam uit op de markt. De markthouders waren allemaal goede vrienden van elkaar. De poging van de manke man om contact te maken met de mannen wat hopelijk tot vriendschap zou leiden werden de kop ingedrukt. 'We moeten je hier niet!' Riep de een. 'Ga weg met je lelijke gezicht', schreeuwde de ander. Zowel lichamelijk als fysiek gesloopt en vernederd lag de man op de grond en sprak tot zijn god.
Waarom heeft u me zo gemaakt? Waarom mag niemand mij? Ik ben toch geen slecht mens? Waarom moet ik dan zoveel pijn hebben? De goden hoorde zijn gesmeek en spraken hem toe. 'Geen zorgen, je leidensweg is voorbij. We maken van jou de mooiste vrouw van het dorp.' De manke man transformeerde in een nog mooiere vrouw dan die hij eerder die dag had gezien.
Weer was er de markt. De mannen probeerden weer hun waren te verkopen en de sfeer was goed. Choas zat echter niet lang op zich te wachten. De mooie vrouw kwam de markt op gelopen. Mannen keken naar haar, vrouwen verafschuwde haar en mensen gingen confrontaties aan met elkaar. Wie zou deze vrouw mogen veroveren. Het duurde niet lang voordat de eerste moord werd gepleegd in een ruzie over deze vrouw. De bewoners pikte het niet, en pakte de fakkels, de vrouw moést en zóu sterven, diezelfde dag . De vrouw was mooi, kon goed dansen, maar niet vechten. De mooie vrouw veranderde weer in de manke man. Dit was olie op het vuur waarna de manke man als snel werd vermoord.
'Jullie hebben ALLEMAAL GEFAALD!' Spraken de goden de dorpsbewoners toe. In dit dorp moet iedereen geaccepteerd worden. Nederig en realiserend wat ze hadden gedaan vroegen de dorpelingen om vergiffenis. Die kregen, een laatste kans. De manke man kwam tot leven, zijn litteken was weg en zijn kon normaal lopen. Tot diep in de nacht werd er gefeest, gedronken en gedanst. Eindelijk voelde de niet meer manke man zich geaccepteerd.
Tot zover het verhaal van het circus waar de fantastische acrobaten allemaal een verleden hadden als zwerfkind en in dit circus een liefdevolle opvoeding kregen, en een toekomst.
Waarom heeft u me zo gemaakt? Waarom mag niemand mij? Ik ben toch geen slecht mens? Waarom moet ik dan zoveel pijn hebben? De goden hoorde zijn gesmeek en spraken hem toe. 'Geen zorgen, je leidensweg is voorbij. We maken van jou de mooiste vrouw van het dorp.' De manke man transformeerde in een nog mooiere vrouw dan die hij eerder die dag had gezien.
Weer was er de markt. De mannen probeerden weer hun waren te verkopen en de sfeer was goed. Choas zat echter niet lang op zich te wachten. De mooie vrouw kwam de markt op gelopen. Mannen keken naar haar, vrouwen verafschuwde haar en mensen gingen confrontaties aan met elkaar. Wie zou deze vrouw mogen veroveren. Het duurde niet lang voordat de eerste moord werd gepleegd in een ruzie over deze vrouw. De bewoners pikte het niet, en pakte de fakkels, de vrouw moést en zóu sterven, diezelfde dag . De vrouw was mooi, kon goed dansen, maar niet vechten. De mooie vrouw veranderde weer in de manke man. Dit was olie op het vuur waarna de manke man als snel werd vermoord.
'Jullie hebben ALLEMAAL GEFAALD!' Spraken de goden de dorpsbewoners toe. In dit dorp moet iedereen geaccepteerd worden. Nederig en realiserend wat ze hadden gedaan vroegen de dorpelingen om vergiffenis. Die kregen, een laatste kans. De manke man kwam tot leven, zijn litteken was weg en zijn kon normaal lopen. Tot diep in de nacht werd er gefeest, gedronken en gedanst. Eindelijk voelde de niet meer manke man zich geaccepteerd.
Tot zover het verhaal van het circus waar de fantastische acrobaten allemaal een verleden hadden als zwerfkind en in dit circus een liefdevolle opvoeding kregen, en een toekomst.
