Nuchter
14 november 2016 - tp. Sóc Trăng, Vietnam
Ik heb afscheid genomen van Emily waarmee ik drie weken heb rondgetrokken en ben aangekomen in Soc Trang. De lonely planet die ik heb gekregen van Yoram en De Shirlster heeft niks over dit plekje staan. De uitgebreide lonely planet noemt dit plaatje 'niet de meest extravagante in de Mekong Delta' en 'beter over te slaan als je naar Cambodja gaat'.
De reden dat ik hier ben heeft te maken met het Oc Bom Bov festival. Waar 46 versierde roeiboten van elk 50 man sterk racen om (iets, geen idee). Dit wordt gehouden op de 15e dag van de 10 maand (van de lunar calender). Het beste zou het te vergelijken zijn met een race tussen de praalwagens die we in Brabant met carnaval hebben rijden. Het festival, kan ik kort over zijn. Schitterend, mooi etc etc, had je bij moeten zijn.
MAAR! Omdat ik hier praktisch de enige westeling ben, ben ik zelf een attractie geworden. Vooral gisteren ben ik meerdere malen op de foto gegaan met tienermeisjes. Word ik door iedereen aangekeken, zeg ik de hele dag tegen iedereen hallo en bij elk restaurantje waar ik aankom schiet het personeel in de stress. Want Engels kennen ze hier niet. Maar dan ook echt niet. Gisteren heb ik er met twee Duitse meiden (we vlogen elkaar in de armen want ;yeey westelingen) 5 minuten over gedaan om iets te drinken te bestellen. Zelfs het woord 'drink' kende ze niet.
Na steden als Hanoi, Saigon en Can Tho laat Soc Trang een ander en oprecht Vietnam zien. Daarom ben ik blij met deze bestemming. Iedereen ziet de hoogtepunten van een land. Maar zo ervaar je de cultuur. Want heb het nog geen eens gehad over de tempels waar ik alleen was. De dochter van een restaurant houder die me meenam naar het festival, een Cambodjaans stel dat zo vereerd was dat ik bij hun kwam zitten dat ze mn eten hadden betaald, de 4 vietnamese engineers waarbij ik mocht aanschuiven toen de kaart in het vietnamees was, de schitterende verlichte boten in de vervuilde rivier en de buitenbioscoop waar ik nu zit terwijl ik dit verhaal schrijf.
PS. Een gigantisch nadeel is dat er geen bier is te krijgen.
De reden dat ik hier ben heeft te maken met het Oc Bom Bov festival. Waar 46 versierde roeiboten van elk 50 man sterk racen om (iets, geen idee). Dit wordt gehouden op de 15e dag van de 10 maand (van de lunar calender). Het beste zou het te vergelijken zijn met een race tussen de praalwagens die we in Brabant met carnaval hebben rijden. Het festival, kan ik kort over zijn. Schitterend, mooi etc etc, had je bij moeten zijn.
MAAR! Omdat ik hier praktisch de enige westeling ben, ben ik zelf een attractie geworden. Vooral gisteren ben ik meerdere malen op de foto gegaan met tienermeisjes. Word ik door iedereen aangekeken, zeg ik de hele dag tegen iedereen hallo en bij elk restaurantje waar ik aankom schiet het personeel in de stress. Want Engels kennen ze hier niet. Maar dan ook echt niet. Gisteren heb ik er met twee Duitse meiden (we vlogen elkaar in de armen want ;yeey westelingen) 5 minuten over gedaan om iets te drinken te bestellen. Zelfs het woord 'drink' kende ze niet.
Na steden als Hanoi, Saigon en Can Tho laat Soc Trang een ander en oprecht Vietnam zien. Daarom ben ik blij met deze bestemming. Iedereen ziet de hoogtepunten van een land. Maar zo ervaar je de cultuur. Want heb het nog geen eens gehad over de tempels waar ik alleen was. De dochter van een restaurant houder die me meenam naar het festival, een Cambodjaans stel dat zo vereerd was dat ik bij hun kwam zitten dat ze mn eten hadden betaald, de 4 vietnamese engineers waarbij ik mocht aanschuiven toen de kaart in het vietnamees was, de schitterende verlichte boten in de vervuilde rivier en de buitenbioscoop waar ik nu zit terwijl ik dit verhaal schrijf.
PS. Een gigantisch nadeel is dat er geen bier is te krijgen.
Je doet het fantastisch remmie Beetjejeloers. En geniet mee van je verhalen. Goed ontwikkeld sinds je eerste stage germany!!!
Succes en plezier verder!
Groetjes Enzo van pensio meester wim